Εφέτος το γυμνάσιο Αρεοπόλεως συμπληρώνει 100 χρόνια λειτουργίας.
Με το β. δ. της 17ης Οκτωβρίου 1921 ‘’περί ιδρύσεως…σχολείων μέσης εκπαιδεύσεως’’, ΦΕK 203 A/21-10-1921, ‘’Ιδρύονται τα κάτωθι σχολεία Μέσης Εκπαιδεύσεως. 1]. … 2]. Πρώτη και Δευτέρα τάξις τετραταξίου γυμνασίου εν Αρεοπόλει υπό τον όρον όπως η κοινότης Αρεοπόλεως προσφέρη δωρεάν το δια την λειτουργίαν των τάξεων τούτων κατάλληλον, κατά την γνώμην του αρμοδίου Γενικού Επιθεωρητού, οίκημα και εφοδιάση αυτό δια των αναγκαίων επίπλων και οργάνων’’.
Τον πρώτο χρόνο το σχολείο στεγάστηκε στην εκκλησία Παναγία η Γιωργιάνικη στο νοτιοδυτικό άκρο της Αρεόπολης και στη συνέχεια στον πύργο του Στυλιανού Μαυρομιχάλη [Παλιό Γυμνάσιο], στα δυτικά του οικισμού, στη περιοχή Τσαλαπιάνικα, γιατί οι τάξεις και οι μαθητές αυξήθηκαν.
Με το β.δ. της 18-1-1923, ΦΕΚ 24 Α/25-1-1923, ‘’…προστίθεται και τρίτη τάξις εις τα γυμνάσια Αρεοπόλεως, Κορωπίου και Μολάων….’’ και με το β.δ. της 28-6-1923, ΦΕΚ 178 Α/2-7-1923, ‘’…προστίθεται και τετάρτη τάξις εις τα εν Πύλω, Μολάοις και Αρεοπόλει γυμνάσια….υπό τον όρον όπως αι κοινότητες υφ’ ας λειτουργούσι…. αναλάβωσι πάσαν απαιτηθησομένην δαπάνην προς προμήθειαν των αναγκαίων επίπλων και σχολικών οργάνων και δια την λειτουργίαν της τετάρτης τάξεως των γυμνασίων τούτων…’’.
[Τότε το δημοτικό ήταν τετρατάξιο, το σχολαρχείο [ελληνικό] τριτάξιο και το γυμνάσιο τετρατάξιο].
Κατά το 1930 [ίσως ένα χρόνο νωρίτερα ή ένα χρόνο αργότερα] το γυμνάσιο μεταστεγάστηκε στο σημερινό κτίριο, στις θέσεις Βασιλούδες και Σταφυλάδες.
Το κτίριο του γυμνασίου κτίστηκε στο διάστημα 1927-1930 –ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 19 Ιουλίου 1925- σε οικόπεδα που α] δωρήθηκαν [Αικατερίνη Τζαούτου-Φρατζεσκάκη], β] αγοράστηκαν και γ] απαλλοτριώθηκαν,
από α] χορηγία του Ελληνικού δημοσίου, β] δωρεές ευπόρων [κυρίως αποδήμων Μανιατών] και γ] προσφορές [σε χρήματα, υλικά και εργασία] πολλών Αρεοπολιτών και άλλων Μανιατών.
Και όπως έγραφε ο Παλαμάς, για το σχολεία, στο ποίημά του, ‘’Τα σχολειά χτίστε’’, το γυμνάσιο κτίστηκε, ‘’…Λιτά…απλόχωρα…γερά…και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων περίσσια … να ’ρχεται ο κύρ-Ήλιος διαφεντευτής …’’.
Το γυμνάσιο ‘’μάζεψε’’ παιδιά από τα χωριά της Μάνης που γνωρίστηκαν μεταξύ τους στην Αρεόπολη, έμαθαν γράμματα, διευρύνθηκε ο ορίζοντας των αναζητήσεών τους, έκαναν όνειρα και άνοιξαν τα φτερά τους, κατά τη προτροπή του Γκαίτε, ‘’πάντα μακρύτερα να πηγαίνεις, πάντα ψηλότερα να ανεβαίνεις’’,
διακρίθηκαν πολλά εξ αυτών στους χώρους δράσης τους και βοήθησαν την οικογένεια και τον τόπο τους, αποδεικνύοντας την αξία του γυμνασίου για τη Μάνη.
[Περισσότερα για την ιστορία του σχολείου βλ. Σταύρου Πατρικουνάκου, Ιστορία του γυμνασίου και λυκείου Αρεοπόλεως, Η Μάνη κατά τον εικοστό αιώνα].
Εφέτος, υπό συνθήκες πανδημίας, δεν θα ήταν δυνατό να εορταστούν τα εκατόχρονα του γυμνασίου Αρεοπόλεως, όμως, έστω συμβολικά, η ίδρυση ενός μικρού μουσείου, σε μια αίθουσα του, είναι δυνατή και θεωρώ ότι πολλοί απόφοιτοι του σχολείου θα το εμπλουτίσουν με ό,τι αναμνηστικό και αρχειακό υλικό διαθέτουν.
Σταύρος Πατρικουνάκος
