Στο μέσον, περίπου, της κοιλάδας του Βαχού, στη θέση Αλώνια, διασώζονταν μέχρι πρόσφατα, επιχωματωμένα σε μεγάλο βαθμό από τον χρόνο, μερικά παλιά αλώνια που από αυτά πήρε το όνομά της η περιοχή.
Υπολογίζω ότι ήσαν περί τα 15 που ανήκαν σε Βαχιώτες και εκεί αλώνιζαν τα σιτάρια τους [και στη συνέχεια τα παραχωρούσαν για λίγες μέρες και σε άλλους χωριανούς που δεν είχαν για να αλωνίσουν και εκείνοι]. Η χρήση τους πρέπει να έπαυσε στις αρχές του εικοστού αιώνα επειδή μερικοί χωριανοί έφτιαξαν άλλα στα χωράφια τους εγγύτερα στο χωριό και η περιοχή αποδόθηκε στη κοινή χρήση ως βοσκότοπος.
Πριν λίγα χρόνια ανοίχθηκε εκεί αγροτικός δρόμος και ακολούθως κατασκευάσθηκε μικρό γήπεδο, χωρίς κερκίδες, με αποτέλεσμα τα περισσότερα αλώνια να αφανισθούν και όσα απέμειναν να έχουν σχεδόν ισοπεδωθεί.
Οι Βαχιώτες, όπως και οι άλλοι Μανιάτες, έχουν παύσει από το 1965 περίπου, να σπέρνουν σιτάρι και μόνο το λιομάζωμα απόμεινε για να θυμίζει την άλλοτε έντονη αγροτική ζωή τους.
Πρέπει, λοιπόν, στα Αλώνια του Βαχού, που είναι περίπου στο μέσον της Μάνης, κοντά στον δρόμο Γυθείου-Αρεοπόλεως και στο σημείο που ενώνονται η Κάτω [Ανατολική] Μάνη με την Έξω και τη Μέσα, ο δήμος [με ελάχιστα χρήματα αλλά με σχέδιο αρχιτέκτονα σε συνεργασία με γεωπόνο και τους κατοίκους] να κατασκευάσει ένα ΑΝΟΙΧΤΟ, ΥΠΑΙΘΡΙΟ, ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ για όλη τη Μάνη και
α] να αναδείξει ένα ή δύο από τα παλιά αλώνια,
β] να κατασκευάσει εκεί πατητήρι σταφυλιών γιατί τριγύρω υπήρχαν πολλά αμπέλια και πατητήρια και για αυτό το χωριό ονομάσθηκε Βαχός, από τον θεό του οίνου και της σταφυλής Βάκχο [Διόνυσο],
γ] να κατασκευάσει κυψέλες με λεπτές σκούρες τίκλες [πέτρες] σε 3-4 ορόφους όπως ήταν τα παλιά μελισσοκομεία,
δ] να κατασκευάσει ένα κυκλικό καρβουνοκάμινο, μία κοτόκαλη, ένα τσαρδάκι
και ό,τι άλλο από τις προτάσεις των επαϊόντων και των κατοίκων προσήκει στον χώρο και στον σκοπό του μουσείου,
για να θυμίζουν στους παλιούς και για να γνωρίσουν οι νέοι, ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες τη παλιά αγροτική ζωή των Μανιατών [αφού τοποθετηθεί και ενημερωτική πινακίδα επί του δρόμου Γυθείου-Αρεοπόλεως].
Σταύρος Πατρικουνάκος
